မိဘ၊ လူႀကီးသူမ၊ ဆရာသမားမ်ား၏ ဆုိဆုံးမမႈမ်ားေအာက္မွာ ေနထုိင္ၾကမွသာ လူဟာ လူလုိျပဳမူတတ္ၾကမွာ ေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အကြပ္မဲ့ၾကမ္း ဘရမ္းဘတာ ဆုိသလုိ ဆုံးမမႈမရွိရင္ တိရစၦာန္ေတြ လုိျဖစ္ေနၾကလိမ့္မယ္။ သုိ႔ေသာ္ လူ႔စိတ္သည္ အလြန္ပင္ ကုိင္တြယ္ရခက္ေပသည္။ လူသည္ ကုိယ္ေလးစား ရေလာက္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေစခုိင္းသည္ကုိမဆုိထားႏွင့္ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္က ေစခုိင္းသည္ကုိပင္မလုပ္ ခ်င္ၾကေပ။ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိသာ ကုိယ့္သေဘာအတုိင္းလုပ္ၾကသည္။ ဥပမာ- ကုိယ့္အခန္းထဲတြင္ ရႈပ္ပြေန သည္။ ထုိသုိ႔ရႈပ္ပြေနသည္ကုိ ကုိယ္ကုိတုိင္စက္ဆုတ္၏။ မုန္းတီး၏။ ထုိသုိ႔စက္ဆုတ္စက္ဆုတ္မုန္းတီးေသာ္ လည္း ရွင္းလုိေသာစိတ္မရွိလွ်င္မလုပ္ျဖစ္ေပ။. ရႈပ္ပြေနေသာ ကုိယ့္အခန္းကုိ ရွင္းလုိက္လွ်င္ ေကာင္းမယ္ ဆုိသည့္ အသိတရားလည္းရွိေလသည္။ ရွင္းဖုိ႔လည္း ကုိယ့္ဦးေႏွာက္က အျမဲတေစ ေစခုိင္းေနတတ္ေပသည္။ စိတ္မပါဘဲနဲ႔ဘာလုပ္လုိ႔ရမလဲ။ ဦးေႏွာက္ကအမိန္႔ေပးတုိင္း မလုပ္ျဖစ္ပါ။. အခန္းရွင္းဖုိ႔ ဦးေႏွာက္က အမိန္႔ေပးတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ၿပီးသီခ်င္းနားေထာင္ဖုိ႔ စိတ္ကထက္သန္ေနတယ္။ ကဲ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ခင္းဗ်ား ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္လုိက္မယ္.. ၿပီးေတာ့ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ခင္ဗ်ားစိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတဲ့အတုိင္း ခင္ဗ်ားစိတ္ေပ်ာ္ရာမ်ားကုိသာ လုပ္ေနမွာပါ။ ခင္ဗ်ားလုပ္ခ်င္တာကုိ သာ အသည္းအသန္လုပ္ေနရမယ္ဆုိရင္ ေရဆာတာေတာင္ ထမေသာက္ခ်င္ပဲရွိလိမ့္မယ္။ ေအာက္ထစ္ဆုံး ဆီးသြားခ်င္တာေတာင္ တင္းခံထားတာမ်ဳိး ခင္ဗ်ားႀကဳံဖူးမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားစိတ္ေပ်ာ္ေစ မယ့္ အလုပ္ေတြကုိသာ လုပ္ေနရရင္ ဦးေႏွာက္နဲ႔သဘာ၀ကုိဆန္႔က်င္ရဲတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ၾကည့္ေလ။ ခင္ဗ်ား စာေမးပြဲနီးေနၿပီ။ စာေမးပြဲနီးလာရင္ စာက်က္ရမယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္ဘူး တျခားဘယ္သူကေရာ မသိဘဲရွိမလဲ။ သိတာေပါ့။ ဦးေႏွာက္ဗလာႀကီးနဲ႔ လူဆုိတာမ်ဳိးကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္ေတာ့ မေတြ႔ဖူးေသးဘူးဗ်။ ဆုိေတာ့ သိတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ စာက်က္ရမယ့္အလုပ္ေတြနဲ႔ ကုိယ္စိတ္ေပ်ာ္မယ့္အလုပ္ေတြလြန္ဆြဲလာတဲ့အခါ စာက်က္ရမယ့္အလုပ္က အားႏြဲ႕လုိ႔လားမသိ ရႈံးသြားတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိသဒၵါတရားနဲ႔ျပည့္စုံတဲ့လူ၊ ဦးေႏွာက္က မညွာမတာအခုိင္းခံရတဲ့လူေတြေလာက္သာ စိတ္ေပ်ာ္မယ့္ အလုပ္ေတြကုိ မစြန္႔ခ်င္စြန္႔ခ်င္နဲ႔ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရတာပါ။ ခင္းဗ်ားမလိမ္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေစာဒက တက္မွာေပါ့။ ဦးေႏွာက္ကေစခုိင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာသာ စိတ္ကလည္း ေပ်ာ္ေနရင္ ခင္းဗ်ားဘယ္လုိေျပာမ လဲလုိ႔ေလ။ အဲဒီလုိလူမ်ားလား၊ ေတြ႔ရခဲပါတယ္။ ခင္းဗ်ား ေခၽြးနဲ႔ေသြးနဲ႔ရင္းၿပီးမရွာရင္ ေတြ႔ခဲမွာပါ။ ဒါက ခင္းဗ်ားကုိ သံေယာဇဥ္ရွိလုိ႔ေျပာတာပါ။ ဘယ္အရာမွအစြန္းေရာက္တာမေကာင္းဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကုိေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြမ်ားလုိက္ တစ္ရြာလုံးလုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရမလားပဲ။ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ရြာက လူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၇ြာကေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကုိ လက္ေဆာင္ေလးေတြေပးလုိက္ခ်င္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ ေဆြမ်ဳိးေတြအကုန္လုံးကုိေပးရေလာက္ေအာင္ ပုိက္ဆံကမရွိဘူးေလ။ ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကုိ ေျပာဖုိ႔ေမ့ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆြမ်ဳိးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဂုဏ္ သိကၡာနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အသက္ေပးရေပးရဆုိတဲ့အထိပဲ။ တကယ္ေျပာတာ။ ခင္ဗ်ားမယုံမရွိနဲ႔။ သူတုိ႔ကၽြန္ေတာ့္ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိ ဘယ္လုိထိန္းသိမ္းေနၾကသလဲဆုိတာသာ ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရတာ၊ ကၽြန္ ေတာ္သိသင့္သေလာက္ေတာ့သိတယ္ဗ်။ ဒါနဲ႔ ကမန္ေတာ့္စကားဆက္ေတာင္ေပ်ာက္သြားၿပီး။ ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေပးမယ့္ကိစၥကုိ ကၽြန္ေတာ္ရြာသားနဲ႔တုိင္ပင္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိက္ေအာင္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေပးသင့္တဲ့လူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္နဲ႔ေရရြက္ၾကည့္လုိက္တယ္ အဲ့ဒိေတာ့ ရြာသာက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ၊ သူေျပာတာကုိလည္းကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ပဲ သေဘာက်သြား တာဗ်။ သူေျပာတာက..... “ ခင္ဗ်ားမေပးႏုိင္ရင္ မေပးနဲ႔ဗ်ာ၊ ေပးခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ ကုိ နားဖာကေလာ္တစ္ေခ်ာင္းပဲရရ အားလုံးကုိေပးလုိက္တဲ့။ ခင္ဗ်ားကုိ ေဆြးမ်ဳိးေတြအားလုံးကခ်စတာ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားေပးခ်င္တဲ့ လူေလာက္ပဲ ေပးလုိက္ရင္ အားလုံးကုိ ေသြးခြဲသလုိျဖစ္သြားမွာေပါ့တဲ့” ကဲဘယ္ေလာက္မွတ္သားစရာေကာင္းလုိက္လဲ။ ခင္ဗ်ားမွတ္ထားလုိက္စမ္းပါဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွဏ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်ာ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေတာ္ေတာ္နားလည္ေပးတယ္။ ဆုိးတူေကာင္ဖက္ေပါ့။ သူတုိ႔ေကာင္းသလုိ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔အေပၚေကာင္းေအာင္ႀကဳိးစားၿပီးေနပါတယ္။ အဓိကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တေလးတစားနဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ေနလာခဲ့ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာသင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သုံးေယာက္ရဲ႕ဆရာက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာနဲ႔အျမဲေနရဖုိ႔ဆုိတာမျဖစ္ႏုိင္ဘူးေပါ့။ ဆရာက ကၽြန္ေတာ္ဆုိ႔ေက်ာင္းက ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္လာေရာ။ လြမ္းလုိက္ရတာဗ်ာ၊ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ထြက္ သြားတဲ့ဆရာကုိေလ။ လြမ္းလည္းလြမ္းေလာက္ပါတယ္။ ေနာကေရာက္လာတဲ့ဆရာက မေကာင္းတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိမေကာင္းတာဗ်။ သူကုိသူေတာ့ေကာင္းတယ္ထင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒီဆရာေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွိပ္ပါေလေရာ။ ႏွိပ္မွာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က သူ႔နယ္သားမွမ ဟုတ္တာပဲ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားသေဘာေပါက္မွာပါ။ အခုေခတ္က ဆရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မ်က္ႏွာၾကည့္တတ္ၾကတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သုံးေယာက္ကေတာ့ တညီတညာတည္းေပါ့။ ေမုန္လုိက္ၾကတာဗ်ာ။ အဲ့ဒီဆရာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အတင္းေျပာေနရတာအေမာပဲ။ ေမာလြန္းလုိ႔ ေရေတာင္ဆာတဲ့အထိပါပဲ။ အဲ့ဒိေလာက္ မေကာင္းတာဗ်။ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ညီေနေတာ့ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ယုံၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္ မေကာင္းခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီဆရာနဲ႔ အေနၾကာလာေတာ့ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကုိအေလးေပးလာတယ္။ ေပးစရာရွိရင္ေပး၊ ေကၽြးစရာ ရွိရင္ေကၽြး လုပ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးအေပၚကုိ မေကာင္းဘူးဆုိေပမယ့္ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းအေပၚေကာင္းေနေတာ့ေလ။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနလာခဲ့ၾကတာ။ တစ္ေန႔ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အဲ့ဒီဆရာကေမာင္းထုတ္လုိက္တယ္ဗ်ာ။ ေမာင္းထုတ္ခံရလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလူဆုိးလုိ႔မထင္ပါနဲ႔၊ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးနဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ခံျပင္းသြားတယ္။. အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အားကုိးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေျပာျပလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာေပါ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းဆုံးအသံတစ္ခုကုိေတာ့ အခုထိမေမ့ေသးဘူးဗ်ာ။ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ဆရာက ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အေလးေပးတယ္လုိ႔ေလ။ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘယ္လုိေဲျပာတယ္ထင္လဲ “ သူေမာင္းထုတ္ေတာ့လည္း သြားလုိက္ေပါ့ကြာ” တဲ့ ။ သြားရမယ္ဆုိတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္သြားရမယ့္ေနရာကုိ မစီစဥ္ေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တာက ညင္ညင္သာ သာေပါ့။ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ အားေပးသင့္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္ကဒီအတုိင္းမဟုတ္ဘူး။ ဆရာသမားရဲ႕အလုိကုိလုိက္သြားတယ္။ ဆန္႔က်င္ရမယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္မေျပာ ပါဘူး။ အဲဒီလုိပဲဗ် လူေတြက ကုိယ့္အေပၚကုိ တစ္သက္တာလုံးေကာင္းမယ့္ သူငယ္ခ်င္းကုိ လက္တေလာကာင္းမယ့္လူေလာက္တန္းဖိုးမထားဘူး။. ကၽြန္ေတာ္ဒီအတုိင္းပဲ ထြက္ခဲ့လုိက္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းကုိေတာ့ ေျပာခဲ့လုိက္ပါတယ္။. အေျပာင္းအလဲေတြသိပ္မ်ားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မေပါင္းပါနဲ႔လုိ႔ေလ။ ဒါလည္း ခင္ဗ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္သံေယာက္ဇဥ္ရွိလုိ႔ ေျပာတာပါ။ သံေယာက္ဇဥ္ရွိမွာေပါ့။ ခင္ဗ်ားဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔ကုိမွေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။. ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စကားေျပာေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့စရုိတ္ေတြေရာ ေကာင္းတဲ့စရုိတ္ေတြေရာျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ေလ။ ကႏ္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကုိမွမေျပာရဲပါဘူး ဗ်ာ။ မဟုတ္ဘူးေလ။ ခင္းဗ်ားတုိ႔က ခင္းဗ်ားတုိ႔ကုိေျပာေနတယ္ထင္မွာေၾကာက္လုိ႔ပါ............
No comments:
Post a Comment