ရူးမွန္းသိသြားပီ

ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ ဆုိတာဟုတ္လား
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္လုပ္ေနသမွ်၊ လႈပ္ရွာေနသမွ်ကုိ 24 နာရီေလာက္ ထုိင္ၾကည့္ၾကည့္ပါလား။ အဲ့ဒိလူရူးေနမွန္းသိသြားလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေလးပဲၾကည့္လုိက္ေလ။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ေနတယ္မွတ္လဲ။ မနက္မုိးလင္းေတာ့ အိပ္ယာကထတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း၊ နံနက္စာစားျခင္းမ်ားပုံမွန္လုပ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စာနည္းနည္းဖတ္တယ္။ 10 နာရီေလာက္ရွိေတာ့ ေရခ်ဳိးမယ္ဆုိၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းရွိရာဘက္သုိ႔ထြက္လာတာေပါ့။ ေရခ်ဳိးခန္းနားေရာက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တီဗြီၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာနဲ႔ ေရခြက္ေလးခ်ၿပီး တီဗြီခန္းထဲ၀င္သြားတယ္။ တီဗြီၾကည့္လုိ႔မွမၾကာေသးဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္လာတယ္။ ဖုန္းေကာက္ဆက္တယ္။ ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္တာနဲ႔ ကြန္ျပဴတာေလးေကာက္ဖြင့္သီခ်င္းနားေထာင္လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကြမ္းလည္းစားတတ္ေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ကြမ္းစားခ်င္တာနဲ႔ ေဘးဘီလုိက္ၾကည့္လုိက္ေရာ။ ကြမ္းယာကမရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြန္ျပဴတာပိတ္ၿပီး ကြမ္းဆုိင္ဘက္ထြက္လာတယ္။ ကြမ္းထုတ္ပီးဘက္စ္ကားမွတ္တုိင္နားေရာက္ ေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့ရြာသားေတြဆီအ

လည္သြားလုိက္ပါဦးမယ္ဆုိၿပီး သြားလုိက္တာ နံနက္ဆယ္နာရီက ေရခ်ဳိးမယ္ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ညေနေလးနာရီကုိယ့္အေဆာင္ျပန္ေရာက္မွ ေရခ်ဳိးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒီလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသားေတြက စိတ္ထဲမွာေပၚလာရင္ ေပၚလာတဲ့အတုိင္းလုိက္လုပ္မိေနတယ္။ ဒါကုိ သတိမထားမိေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရူးမွန္းမသိရဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံရည္ရြယ္ခ်က္ကေျပာက္ေနတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာက လူတစ္ေယာက္ဆုိ ထမင္းစားရင္း ငရုတ္သီးေလးစားခ်င္လုိ႔ဆုိၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းပီး ငရုပ္သီးသြားခူးတာ။ ေနာက္သုံးလေလာက္မွအိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ရည္ရြယ္တာကုိ ရည္ရြယ္တဲ့အတုိင္းမလုပ္ဘဲ။ စိတ္ထဲျဖစ္လာတဲ့စိတ္ကူးတုိင္းကုိလုိက္ၿပီးေဖာ္ထုတ္ေတာ့တာပဲ။လူေတြမွာ သမာဓိျဖစ္ေလာက္တဲ့မယ္မယ္ရရအလုပ္တစ္ခုကုိ ပုံမွန္လုပ္ေနရင္သာ အဆင္ေျပတယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ အားအားယားယားေနေနမယ္ဆုိရင္ ရူးမွန္းသိသာလာလိမ့္မယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ္ထင္တာေျပာမိတာပါ။ ဘုရားေဟာထားတဲ့ စကားေလးက ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ တဲ့ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလား နည္းနည္းေလးသတိထားၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။။။။။။။။။။